Η βεντάλια της λαίδης Γουΐντερμιρ (1892) είναι το πρώτο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ που ανέβηκε στο θέατρο, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Εξιστορώντας μια σειρά από παρεξηγήσεις και τεχνάσματα στην υψηλή κοινωνία του βικτοριανού Λονδίνου, μάγεψε αμέσως κριτικούς και κοινό με τον χαρακτηριστικά πνευματώδη και ευφυή λόγο του Ουάιλντ.

Η λαίδη Γουΐντερμιρ σκέφτεται να εγκαταλείψει τον σύζυγό της, έπειτα από δύο χρόνια γάμου, επειδή υποψιάζεται πως αυτός έχει ερωμένη – η οποία αποδεικνύεται πως είναι η ίδια η μητέρα της. Ανατρέποντας τα πάντα, θα είναι η μητέρα της τελικά που θα την αποτρέψει από την απόφασή της χωρίς να αποκαλυφθεί ποτέ η ταυτότητά της.

Στις επιστολές του, ο Ουάιλντ υποστήριζε ότι το έργο δεν πρέπει να ειδωθεί ως «παντομίμα με διάθεση γελοιοποίησης» αλλά ως ψυχολογική μελέτη. Η βεντάλια της λαίδης Γουΐντερμιρ εξακολουθεί να διασκεδάζει το κοινό παγκοσμίως μέχρι και σήμερα.