Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας αναφέρεται σε κάποιους πλανόδιους επαγγελματίες της Αθήνας, αλλά και άλλων πόλεων της Ελλάδας, την εποχή που η συγγραφέας ήταν ακόμα παιδί. Είναι οι αναμνήσεις της από τη δεκαετία του 1950.

Τον καιρό εκείνο οι οικονομικές συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες, τα αγαθά λιγοστά και τα επαγγέλματα διαφορετικά από σήμερα. Τα σπίτια είχαν αυλές με μάντρες, οι οποίες για να διατηρηθούν χρειάζονταν κάθε τόσο ασβέστωμα. Έτσι, περνούσε από τις γειτονιές ο ασβεστάς… Τα ψυγεία δεν ήταν ηλεκτρικά, αλλά ξύλινα, και λειτουργούσαν με πάγο. Κάθε μέρα λοιπόν περνούσε ο παγοπώλης που εφοδίαζε με πάγο όλα τα σπίτια… Οι βιομηχανίες γάλακτος δεν υπήρχαν, και ο γαλατάς μοίραζε κάθε πρωί το γάλα, που το έπαιρνε απευθείας από τις αγελάδες…

Όλοι αυτοί οι πλανόδιοι επαγγελματίες γύριζαν τις γειτονιές τα δύσκολα εκείνα χρόνια μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τότε που ο κόσμος ήταν πολύ λιγότερος από σήμερα και πιο φτωχός, για να μπορέσουν να ζήσουν. Όμως, καθώς περνούσε ο καιρός και ο τόπος μας προόδευε, τα επαγγέλματα αυτά άρχισαν σιγά σιγά να χάνονται. Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστοι από αυτούς τους επαγγελματίες,όπως ο καστανάς, ο κουλουράς, ο αμαξάς, ο λούστρος, που τους βλέπουμε συχνά στις γωνίες των κεντρικών δρόμων και μας θυμίζουν κάτι από εκείνα τα χρόνια.

Η Σοφία Χατζηκοκολάκη έγραψε ποιήματα για τους παλιούς αυτούς επαγγελματίες και η Βιολέτα Διαμαντή-Μελετίου τούς ζωντάνεψε με εικόνες.