Τέσσερα πρόσωπα συναντιούνται σε μια κυκλική ιστορία που διαθλάται σε παράλληλους καθρέφτες. Όλοι παρόντες και αμέτοχοι στα γεγονότα που εκτυλίσσονται δίπλα τους, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Κάποιοι έχουν συναίσθηση αυτής της κατάστασης, κάποιοι όχι. Το αρχικά υπερτροφικό Εγώ του ενός – εξ ανάγκης και ιδιοσυγκρασίας – αντιστοιχεί στη προσωπική αφήγηση που έρχεται να αντιπαρατεθεί στο συλλογικό Εμείς της γυναικείας φωνής που κρατά γερά τα ηνία και ελπίζει πάντα, ίσως λόγω μητρότητας, σ’ ένα καλύτερο αύριο. Το Εσύ δοκιμάζει, διστάζει προσπαθεί να ανακαλύψει λύσεις – έστω και ατομικές. Η τριτοπρόσωπη αφήγηση επιχειρεί να συνθέσει μια επώδυνη παρουσία που ουσιαστικά αρνείται να αντιμετωπίσει την ίδια της την φύση και, για την ώρα, προτιμά τα σκοτάδια.