PARIS, ΠΑΡΙΣΙ

Η Ποίηση είναι ένας παρατεταμένος στεναγμός. Η Ποίηση είναι ένα δάκρυ που δεν χάνεται μες στη βροχή, μα μένει αιώνιο. Η Ποίηση είναι ένα γέλιο που ακούγεται μες στον Ύπνο της Λογικής, μες στη Νύχτα του Θεάματος, όπου όλες οι αγελάδες είναι γκρίζες, όλοι οι Φιλισταίοι καθεύδουν, όλοι οι άλλοι θαυμάσιοι τρόποι μας σιωπούν. Η Ποίηση είναι ένα ουρλιαχτό με σιγαστήρα. Η Ποίηση είναι ένας ψίθυρος που κραυγάζει. Η Ποίηση είναι ένα σημάδι ανεξίτηλο στο εσωτερικό του αριστερού μηρού μας που λέει ότι ζούμε ακόμα. Η Ποίηση είναι ένα χρυσό βλέμμα που χαμογελάει, που βουρκώνει, που σπαρταράει, που τήκεται, που λιώνει. Η Ποίηση είναι η επέλαση του Καλού. Η Ποίηση είναι ο εκθειασμός της Αθωότητας. Η Ποίηση είναι η εορτή του Έρωτος. Η Ποίηση είναι η φίλη των Θεών. Η Ποίηση είναι η μουσική των κορμιών. Η Ποίηση είναι ο ιδρώτας των εραστών. Η Ποίηση είναι η παρανομία της επίσημης πραγματικότητας. Η Ποίηση είναι ο δόλος του Λόγου. Η Ποίηση είναι η άρση της ηλικίας. Η Ποίηση είναι η θέωσις της ευαισθησίας. Η Ποίηση είναι ο θάνατος της οίησης. Η Ποίηση είναι η διασάλευση των παραισθήσεων. Η Ποίηση είναι η άριστη αποκατάσταση των αισθήσεων.