ΚΕΧΑΪΔΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ - ΧΑΒΙΑΡΑ, ΕΛΕΝΗ

ΚΕΧΑΪΔΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ - ΧΑΒΙΑΡΑ, ΕΛΕΝΗ

Ο Δημήτρης Κεχαΐδης (1933-2005) γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Φοίτησε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο του θεάτρου με τα μονόπρακτα έργα «Μακρινό λυπητερό τραγούδι» και «Παιχνίδια στις αλυκές» που παραστάθηκαν από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν το 1958. Από τον Κουν ανέβηκαν και όλα τα υπόλοιπα έργα του, «Ο μεγάλος περίπατος», «Το πανηγύρι», «Η βέρα», «Το τάβλι» και «Δάφνες και πικροδάφνες», όλα γραμμένα σε συνεργασία με τη σύζυγό του Ελένη Χαβιαρά. Το τελευταίο έργο του είχε τίτλο «Με δύναμη από την Κηφισιά» και πρωτοπαραστάθηκε το 1997 από την «Εταιρεία Θεάτρου Σκηνή-Θέατρο της Οδού Κυκλάδων» του Λευτέρη Βογιατζή. Πέθανε στις 15.12.2005 στην Κηφισιά, μετά από μακρόχρονη αρρώστια. Ο Δημήτρης Κεχαΐδης ανήκει στους σημαντικότερους νεοέλληνες συγγραφείς του θεάτρου. Με βασική θεματική προβληματική γύρω από την ελληνική μικροαστική μιζέρια, ο Κεχαΐδης καθιέρωσε μια ιδιότυπη θεατρική γραφή που θυμίζει πιστή αναπαραγωγή του καθημερινού λόγου, εμπλουτισμένη με μεγάλη συναισθηματική δύναμη.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Η Ελένη Χαβιαρά γεννήθηκε στην Αίγυπτο κι έζησε εκεί μέχρι τα δεκαεπτά της χρόνια. Η καταγωγή της είναι από την Σύμη. Η ουσιαστική επαφή της με το θέατρο άρχισε με τη φοίτησή της στη δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη, το 1961, ενώ παράλληλα σπούδαζε αγγλική φιλολογία. Ως ηθοποιός εργάστηκε μέχρι το 1970 και από το 1973 και μετά δίδαξε θεατρική λογοτεχνία στο Αγγλικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η συνεργασία της με τον Δημήτρη Κεχαΐδη ήταν μακρόχρονη. Το πρώτο, όμως, θεατρικό έργο που συνυπογράφουν είναι οι «Δάφνες και πικροδάφνες» (Θέατρο Τέχνης, 1979). Ακολούθησε το «Με δύναμη από την Κηφισιά» (Νέα Σκηνή, 1995). Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει ακόμη διδακτορική διατριβή με θέμα την κοινωνικο-πολιτιστική διαλεκτική στο αμερικανικό θέατρο (1987), δύο μονογραφίες: μία σχετική με τους γυναικείους χαρακτήρες στο έργο του Άρθουρ Μίλλερ «Acting by Gender: Women in Arthur Miller’s Dramaturgy», (Αθήνα 1991) και μία για τις πρακτικές της ελευθερίας στο γυναικείο αμερικάνικο θέατρο «American Women and Drama: Practices of Freedom», (Αθήνα 1997), και άλλες μελέτες στον χώρο του θεάτρου.