ΧΕΙΜΩΝΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ

Ο Γιώργος Χειμωνάς γεννήθηκε στην Καβάλα το 1938, μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη κι εκεί σπούδασε Ιατρική. Στο Παρίσι από το 1964 ως το 1968 πήρε τις ειδικότητες του νευρολόγου, του ψυχιάτρου και του νευροψυχολόγου. Επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε στην έδρα Νευρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου ίδρυσε το Νευροψυχολογικό Εργαστήριο της Κλινικής, το οποίο διηύθυνε. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1960 με τον Πεισίστρατο. Ακολούθησαν άλλα οχτώ πεζογραφικά έργα Η εκδρομή (1964), Μυθιστόρημα (1966), Ο γιατρός Ινεότης (1971), Ο γάμος (1974), Ο αδελφός (1975), Οι χτίστες (1979), Τα ταξίδια μου (1984), Ο εχθρός του ποιητή (1990)· και δοκίμιά, Έξι μαθήματα για το λόγο (1984) και Η δύσθυμη Αναγέννηση (1987). Πολύ σημαντική υπήρξε η δουλειά του ως μεταφραστή θεατρικών έργων. Μετέφρασε τραγωδίες του Σοφοκλή και του Ευριπίδη (Ηλέκτρα, Μήδεια, Βάκχες) και Άμλετ και Μάκβεθ του Σαίξπηρ. Βραβεύτηκε με το κρατικό βραβείο το 1985 για Τα ταξίδια μου. Στη διάρκεια της δικτατορίας πήρε μέρος στα Δεκαοχτώ Κείμενα, την πρώτη συλλογική αντίδραση του πνευματικού κόσμου κατά της χούντας. Η πράξη έγινε αφορμή να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο το 1972, όπου επανήλθε το 1975. Λογοτεχνικά ανένταχτος και αταξινόμητος, με μακρινούς προγόνους τους αρχαίους τραγικούς, ο Χειμωνάς έχει ένα απολύτως προσωπικό ύφος. Ο Γ. Χειμωνάς θεωρούσε ότι τα βιβλία του συνιστούν ένα ενιαίο, συνεχές σύνολο με μετατοπιζόμενο κέντρο αλλά κοινή την υπαρξιακή αγωνία. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο ελληνιστής Μάριο Βίτι, όταν πληροφορήθηκε το θάνατό του: Το έργο του είναι πειραματικό και πρωτοποριακό, χωρίς να μπορεί να έχειακολούθους και με μια γοητεία αποκλειστικά δική του. Πέθανε στο Παρίσι τον Φεβρουάριο του 2000.