Ο Κώστας Στεφάνου Τσίπηρας είναι μηχανικός βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, Δρ. χωροταξίας και πολιτικός μηχανικός, απόφοιτος της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ και της Ecole du Bâtiment στο Παρίσι. Η διδακτορική διατριβή του, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, ήταν για τον Όλυμπο. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ το μάθημα της ήπιας ανάπτυξης των βουνών της Ευρώπης, και έχει συμμετάσχει, ως εξειδικευμένος επιστήμονας, σε δεκάδες χωροταξικές μελέτες για ορεινές περιοχές της Ελλάδας και του εξωτερικού. «Ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού στα Πιέρια όρη», Αναπτυξιακή Κοζάνης, 1988. «Ένα βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης για το όρος Άτλας του Μαρόκου», Ινστιτούτο Αλπικής Γεωγραφίας, 1990, κ.ά.
∆ιατηρεί τα τελευταία σαράντα πέντε χρόνια το αρχιτεκτονικό γραφείο «Κώστας Στεφ. Τσίπηρας & Συνεργάτες», με εκατοντάδες μελέτες και κατασκευές βιοκλιματικών και οικολογικών κτιρίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με δεκάδες βραβεύσεις, ενώ είναι ο ιδρυτής του ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ (Σ.ΟΛ.ΑΡ.)
To αρχιτεκτονικό του έργο έχει βραβευτεί στο σύνολό του σε διεθνές επίπεδο, ενώ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μηχανικούς βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, σύμφωνα και με το βιβλίο 50 architects for the future, όπου και έχει περιληφθεί το αρχιτεκτονικό του έργο ΜΑΚΕ∆ΟΝΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ νο 1, που κατασκευάστηκε στη Θεσσαλονίκη.
Εκατοντάδες είναι οι αφιλοκερδείς γεωβιολογικές μετρήσεις που έχει πραγματοποιήσει σε σπίτια καρκινοπαθών και δεκάδες οι μετρήσεις σε αρχαιολογικούς χώρους, ενώ έχει διδάξει δωρεάν σε δεκάδες συναδέλφους του την επιστήμη της γεωβιολογίας, που διδάσκεται σε όλα τα ξένα Πολυτεχνεία, πλην των ελληνικών.
Υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Ορειβατικού Συλλόγου Αθηνών, μέλος του Club Alpin Français, με αποστολές στα Ιμαλάια, κ.α., συνιδρυτής της παγκόσμιας οργάνωσης για την προστασία των βουνών του πλανήτη μας, ΜΟUNTAIN WILDERNESS, με την οποία και κατάφερε να σωθεί την τελευταία στιγμή ο Όλυμπος από την κατασκευή τελεφερίκ στην ψηλότερη κορφή του, και ο Εθνικός ∆ρυμός της ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ από την κατασκευή υδρο-ηλεκτρικού φράγματος μέσα στον πυρήνα του. Επίσης υπήρξε διευθυντής σύνταξης του περιοδικού ΦΥΣΗ & ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ, όπως και του περιοδικού ΟΙΚΟ∆ΟΜΕΙΝ.
Έχει συγγράψει 19 βιβλία για την ορεινή Ελλάδα, την ολιστική αρχιτεκτονική, τα δικαιώματα των ζώων και το Θέατρο Σκιών, στους μεγαλύτερους ελληνικούς οίκους και στις εκδόσεις Olizane στη Γενεύη, με δεκάδες επανεκδόσεις, ενώ δεκάδες εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης για τα παραπάνω θέματα γυρίστηκαν με σενάρια και κείμενα δικά του, αλλά και το βιβλίο για τον φίλο και συναγωνιστή του ΑΛΕΚΟ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ, που εκδόθηκε το 1977, έναν μόλις χρόνο μετά τη δολοφονία του.
Με συνεχή παρουσία στα σημαντικότερα επιστημονικά συνέδρια για την ορεινή Ελλάδα (βλέπε κάποιες από τις ανακοινώσεις του στον επίσημο ιστότοπο του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ).
Τα τελευταία δώδεκα χρόνια ίδρυσε τις αφιλοκερδείς πρωτοβουλίες πολιτών στο διαδίκτυο ΑΣΤΙΚΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ, με 3.500 μέλη σήμερα, καθώς και την ΟΜΑ∆Α ΚΙΒΩΤΟΣ ΑΣΤΕΓΩΝ.
Τέλος έχει αρθρογραφήσει στις μεγαλύτερες ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά σε μόνιμες στήλες.
Τα δύο παιδιά του, αλλά και εκατοντάδες άλλους ανθρώπους τους παρακίνησε και τους ανέβασε ο ίδιος στα βουνά. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση που έχει πάρει στη ζωή του, εκτός από τα πλέον των 200 οικολογικών κτιρίων που έχει κατασκευάσει σε όλη την Ελλάδα, εξαιρουμένων τριών νομών, ενώ έχει συναντήσει και ένα ανώτερο διανοητικά επίπεδο στην αρχιτεκτονική σχεδίαση ύστερα από σαράντα χρόνια ενασχόλησης.
www.tsipiras.gr
https://www.facebook.com/groups/astikipezoporia