ΠΑΠΠΑ, ΕΛΛΗ

Η Έλλη Παππά (1920-2009) γεννήθηκε στη Σμύρνη και μεγάλωσε στον Πειραιά. Έβγαλε το γυμνάσιο στον Πειραιά και στην Κοκκινιά. Φοίτησε στη Φιλοσοφική και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Γαλλική Σχολή της Αθήνας και ταυτόχρονα άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος. Από τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου εντάχθηκε στις γραμμές του κοινωνικού κινήματος (Κοινωνική Αλληλεγγύη του Καρβούνη) και αργότερα στην ΟΚΝΕ. Στην Κατοχή έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση. Στον Εμφύλιο πόλεμο εργάστηκε σε παράνομο τυπογραφείο του Ριζοσπάστη. Μετά τον Εμφύλιο συνεργάστηκε με τους Νίκο Πλουμπίδη και Νίκο Μπελογιάννη, με πολιτικό στόχο την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και το κλείσιμο των πληγών που άφησε ο Εμφύλιος. Τη συνέλαβαν στο τέλος του 1950, λίγες μέρες μετά τη σύλληψη του συντρόφου της Νίκου Μπελογιάννη. Δικάστηκαν μαζί σε δύο δίκες, με καταδίκες σε θάνατο. Δεν την εκτέλεσαν γιατί ο γιος τους, που γεννήθηκε στη φυλακή, ήταν τότε 7 μηνών και ο Πλαστήρας δεν τόλμησε να εκτελέσει μάνα μωρού παιδιού. Έμεινε συνολικά 13 χρόνια στη φυλακή. Με τη δικτατορία εκτοπίστηκε για άλλον ενάμιση χρόνο στα Γιούρα. Η δικτατορία την απέλυσε το 1968 γιατί είχε αρρωστήσει πολύ σοβαρά και φοβήθηκε για τη ζωή της, αλλά και λόγω των έντονων ενεργειών της Σοβιετικής Πρεσβείας, η οποία την καλούσε σε επίσημο ταξίδι στη Σοβιετική Ένωση. Αρνήθηκε τη σοβιετική πρόσκληση γιατί συνέπιπτε με τη σοβιετική επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία. Μετά την απόλυσή της δεν θέλησε να εργαστεί σε εφημερίδες της εποχής. Εργάστηκε σε εγκυκλοπαίδειες και περιοδικά και αργότερα στην εφημερίδα Μακεδονία με ψευδώνυμο. Με τη Μεταπολίτευση ασχολήθηκε κυρίως με το πρόβλημα επανένωσης της Αριστεράς και με το πολιτιστικό κίνημα και επαγγελματικά στις εφημερίδες Μακεδονία και Έθνος και στο περιοδικό Γυναίκα, καθώς και με το γράψιμο και την έκδοση αρκετών βιβλίων της. Στο τέλος του 1990 αποσύρθηκε από την ενεργό δημοσιογραφία και από τότε ασχολήθηκε κυρίως με τα προβλήματα της Αριστεράς στη χώρα μας και με τη συγγραφή και την έκδοση μελετών πάνω στα φλέγοντα προβλήματα του καιρού μας. Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα της συγκαταλέγονται τα εξής: Μύθος και ιδεολογία στη ρωσική επανάσταση (Εστία, 1990, Άγρα, 2012), Ο Πλάτωνας στην εποχή μας (Κέδρος, 1981, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 1997, Κέδρος, 2012), Μακιαβέλλι ή Μαρξ (Άγρα, 2005), Αποχαιρετισμός στον αιώνα μου (Κέδρος, 2006), Η Κομμούνα του 1871 (Άγρα, 2007), Βίος και έργα της Γάτας της Σοφής (Κέδρος, 2007), Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς στο «Κεφάλαιο» του Μαρξ (Άγρα, 2008), Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου (2010), Μαρτυρίες μιας διαδρομής (Μουσείο Μπενάκη, 2010).