ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ, ΣΕΙΡΑ ΠΡΩΤΗ, ΣΕΙΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ, ΣΕΙΡΑ ΤΡΙΤΗ

Οι Μαρτυρίες του Γιάννη Ρίτσου, Σειρά πρώτη και Σειρά δεύτερη, κυκλοφόρησαν από τον Κέδρο σε δύο ανεξάρτητες ποιητικές συλλογές, το 1963 η πρώτη και το 1966 η δεύτερη. Η τρίτη σειρά των Μαρτυριών, δεν εκδόθηκε ποτέ σε χωριστό βιβλίο.
Ο ποιητής περιέλαβε όλες τις Μαρτυρίες στον συγκεντρωτικό τόμο Ποιήματα Θ’, Κέδρος 1989, τον οποίο επέβλεψε προσωπικά. Από αυτόν τον τόμο αναπαράγονται στην παρούσα έκδοση.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

Υποκλίνομαι στη μνήμη του Γιάννη Ρίτσου. Κι αυτή την άνοιξη θα θριαμβεύσει με την παγκόσμια ελληνικότητα της ματιάς του. Τη διαχρονική.
Κωνσταντίνος Μπούρας, Diavasame, 24/05/15

Στο εργαστήριο του Ρίτσου αυτό το υλικό της πολιτισμικής κληρονομιάς συνομιλεί με ζητήματα που συνθέτουν το εδώ-και-τώρα του σύγχρονου δημιουργού. Με τον τρόπο αυτόν, το υλικό της πολιτισμικής κληρονομιάς αποτελεί στερεή βάση για το σύγχρονο έργο, το οποίο πάντως είναι προσανατολισμένο στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Από αυτή την άποψη ο συγκεντρωτικός τόμος των Μαρτυριών λειτουργεί ως ένας ιδιαίτερος, μοναδικός δίαυλος για την επίσκεψη σε ποικίλα σημασιολογικά και αισθητικά πεδία εντός και εκτός του βιβλίου, αλλά και για την πρόσληψη μιας ιδιαίτερης διάστασης του κειμενικού σύμπαντος του Ρίτσου.
Άλκηστη Σουλογιάννη, Bookpress, 19/05/15

Οι ‘Μαρτυρίες’ μας αποκαλύπτουν έναν ποιητή που «συνομιλεί» με το ευρύτερο περιβάλλον του, με την ζωή του και με τις στοχεύσεις του. Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε πως στις ‘Μαρτυρίες’ οι αναγνώστες «εγγίζουν» τον Γιάννη Ρίτσο των χαμηλόφωνων αλλά πολλαπλών νοημάτων, που, απέχοντας από τα μεγάλα ποιητικά κοινωνικοπολιτικά προτάγματα του, «διεκδικούν» την δική τους θέση στον ευρύτερο ποιητικό κόσμο του Γιάννη Ρίτσου.
Σίμος Ανδρονίδης, Hit & Run, 28/01/15

Γραμμένα σε μία δεκαετία, από το 1957 ως το 1967, τα ποιήματα αυτά επιτυγχάνουν κάτι ως τότε πρωτοφανές: να αναδείξουν το αινιγματικό και το κρυπτικό περιεχόμενο της καθημερινότητας, το άλλο, όπως το όρισαν οι ρομαντικοί, τη μεταφυσική της στιγμής που αντλεί από την αίσθηση τη σημασία και από το τετριμμένο την ακαριαία λάμψη της αιωνιότητας. Για τον Ρίτσο όλη η ζωή είναι ποιητική ζωή ή καλύτερα: μπορεί να τη ζει κανείς ποιητικά στα όρια της ευαισθησίας, σε μια απλή εικόνα που αποσπάται από τον χρόνο, σε μια κίνηση, σε μια χειρονομία που σφραγίζει το παρόν και τη μνήμη.
Αναστάσης Βιστωνίτης, Το Βήμα της Κυριακής, 24/01/15