Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΙΚΟΝΑ

Την τελευταία φορά ήρθε στο σπίτι των γονιών μου λίγες ώρες μετά την κηδεία της μάνας μου. Ήρθε για να μου ζητήσει να τον παντρευτώ, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Τα υπόλοιπα θα τα ξεδιάλυνα στο αστυνομικό τμήμα την άλλη μέρα το πρωί, ένα σπασμένο μαγαζί, ένας νεκρός από μαχαίρι, ο ίδιος ισχυρίζεται πως πέρασε τη νύχτα μαζί σας δεσποινίς , μάλλον μέσα μου κύριε διοικητά, θα ήθελα να τον διορθώσω αλλά δεν το έκανα, και όχι όλη τη νύχτα, δυο ώρες μόνο, από τη μία μέχρι τις τρείς, όσο του χρειαζόταν δηλαδή για να ξεστρώσει τι κάλυμμα του κρεβατιού των γονιών μου, να πετάξει τα ρούχα του στα πόδια της καρέκλας, ν’ ανοίξει τα δικά μου πόδια, να χώσει το κεφάλι του εκεί λαίμαργα, οριστικά, για τελευταία φορά να μπει, να μου προσφέρει τη πιο μάταιη ηδονή, την πιο υγρή υπόσχεση του τέλους, κι έπειτα να σηκωθεί πρώτος, να ντυθεί αργά και να φύγει αφήνοντας στο δέρμα, στα μαλλιά, στα ρουθούνια μου τη γλυκερή του μυρωδιά. Old Spice λεγόταν η κολόνια του, κύριε διοικητά, αλλά αφού δε σας το είπα ούτε αυτό, τι σημασία έχει αν πέρασε μαζί μου μία νύχτα ή λίγες ώρες, στηρίζοντας το άλλοθί του για ένα φόνο που έκανε ή δεν έκανε στις δύο συλλαβές του ονόματός μου;