ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Το αεροπορικό ταξίδι, περισσότερο από τα ταξίδια με οποιοδήποτε άλλο μεταφορικό μέσο, εκφράζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο την ταυτότητα του σύγχρονου ανθρώπου. Η διαδικασία του ταξιδιού με αεροπλάνο έχει τη δική της χορογραφία, που ξεκινά με την αγορά του εισιτηρίου, συνεχίζεται με το check-in και κορυφώνεται με την πτήση. Η εικόνα του ταξιδιώτη με τις βαλίτσες, το boarding pass και την αμηχανία στο πρόσωπο είναι χαρακτηριστική τόσο για το ίδιο το ταξίδι όσο και για την εποχή – πριν και μετά τον COVID-19.

Οι μικρές περιπέτειες, το άγχος της διαδρομής, οι σχέσεις που διαρκούν όσο δύο ξένοι βρίσκονται δίπλα δίπλα με θέα το μπροστινό κάθισμα ορίζουν την παροδικότητα των σκέψεων και των σχέσεων του σύγχρονου ανθρώπου. Σκέψεις και σχέσεις οι οποίες πέρασαν στάδια αλλοτρίωσης πολύ πριν η έφοδος των κοινωνικών δικτύων τις οδηγήσει στην τελική τους αποξένωση. Το ταξίδι διαμορφώνει τον χαρακτήρα και ο χαρακτήρας το ταξίδι.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ένα βιβλίο λοιπόν για τις ανθρώπινες σχέσεις κάτω από πολύ συγκεκριμένα δεδομένα και συνθήκες και όπως γίνεται αντιληπτό μπορεί να περιλαμβάνει όλη τη γκάμα των πλέον αντικρουόμενων συναισθημάτων και συμπεριφορών. Ακριβώς αυτός είναι ο στόχος του βιβλίου. Να παραθέσει μεταξύ προσωπικών εμπειριών και μυθοπλασίας ένα μικρό δοκίμιο ανθρωπίνων συμπεριφορών και σχέσεων. Σε ορισμένες περιπτώσεις το ύφος της γραφής που επιλέγει ο Δρόλιας μοιάζει ελαφρά αποστασιοποιημένο λες και αφορά ένα ουδέτερο ή ενδεχόμενα αδιάφορο αφηγητή αλλά ακόμη και αυτό εξυπηρετεί σε πολύ μεγάλο ποσοστό την ομαλή ροή των ιστοριών του και προσωπικά δεν με ενόχλησε. Στο μεγαλύτερο μέρος η γλώσσα είναι άμεση, οι περιγραφές εύστοχες και γλαφυρές και ο καθένας μπορεί να διαλέξει την ερμηνεία που του αρέσει στην κατάληξη των ιστοριών. Ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου καλύπτει η αναγκαία αναμονή πριν το ταξίδι. Και δεν προσπαθεί να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα για το αν εμείς διαμορφώνουμε το ταξίδι (και κατ’ επέκταση το ταξίδι της ζωής ή της γραφής) ή τελικά εκείνο μας διαμορφώνει.
Δημήτρης Καρύδας, fractal, 07/12/2022

Ο συγγραφέας μου θύμισε πως ένα ταξίδι είναι για την ακρίβεια ένας τρόπος να βρούμε και να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας. Αγοράζουμε ενθύμια και τα προσφέρουμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα για να κρατήσουμε ζωντανή όσα χρόνια κι αν περάσουν την εμπειρία που βιώσαμε. Να κρατήσουμε ζωντανό τον εαυτό μας σε μια περίοδο που ήμασταν όντως ευτυχισμένοι. Ο άνθρωπος είναι συνέχεια σε μια φάση αναχώρησης. Θέλουμε να δραπετεύσουμε από ό,τι μας βασανίζει και κουράζει , να κυνηγήσουμε το κάτι διαφορετικό. Δεν είμαστε φτιαγμένοι να μένουμε στάσιμοι. Είμαστε τα ταξίδια μας. Μα, πάνω απ’ όλα είμαστε ο τόπος στον οποίο επιστρέφουμε…
Γιώργος Βαννός, storiesmusicandthoughts, 22/03/2022 

Ο Δρόλιας δεν κρύβει τις λογοτεχνικές του αναφορές, η διακειμενικότητα αποτελεί άλλωστε αναπόσπαστο στοιχείο του μυθιστορήματος. Το Ταξίδια με λάθος ανθρώπους έχει έντονο το στοιχείο του απολογισμού μιας περιόδου που μοιάζει να ανήκει οριστικά στο παρελθόν, με τα ανάμεικτα συναισθήματα που μια τέτοια παραδοχή φέρει μαζί της, παρασέρνοντας βεβαιότητες και επαναπροσδιορίζοντας τις συντεταγμένες πορείας. Ανάγνωσμα βραδυφλεγές παρά την ευκολία με την οποία γυρίζουν οι σελίδες του.
Γιάννης Καλογερόπουλος, NO14ME, 10/3/2022

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ και Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΦΗΓΗΣΗ. Ο Δρόλιας, αφηγούμενος τα ταξίδια του, ανακαλύπτει τη ζωή του. Οι λάθος άνθρωποι -αλλά και οι σωστοί- είναι οι ηθοποιοί που «σαπορτάρουν» τον πρωταγωνιστικό εαυτό του. Αυτός -αλλά και όλοι μας- όσο και να ταξιδέψει παραμένει το ίδιο ατάραχο, απροσπέλαστο εγώ (Εσύ και στη Σελήνη να ήσουν, ίδιος θα ήσουν), σε μια αφηγηματική ενότητα που κρατάει μια ζωή. Λοιπόν, ακόμα κι εγώ, που σιχαίνομαι τα ταξίδια, είχα πολλούς λόγους να διαβάσω το βιβλίο (βλέπετε, τη ζωή μου δεν την σιχαίνομαι -τουλάχιστον όχι τόσο πολύ). Είναι μάταια, αχ, τα ταξίδια!/Δεν το μάθατε ήδη νωρίς;/Του Εγώ τη μεθόριο κρατήστε/απροσπέλαστη, ατάραχη εσείς. Είναι το ποίημα με το οποίο κλείνει η αφήγηση, ένα επιβεβαιωτικό τελικό συμπέρασμα που έρχεται να συναντήσει την αρχική ποιητική υπόθεση.
Ζωή Αντωνοπούλου-Τρεχλή, mopoiondaskalo, 19/02/2022

«Βιβλία ποίησης και φιλοσοφίας βρίσκονται μόνιμα πάνω στο γραφείο μου»
Συνέντευξη στον Μισέλ Φάις. 
Εφ.Συν, 16/02/2022

Έχοντας διαβάσει ένα μόνο προηγούμενο (πιο “παραδοσιακό” σε φόρμα) του συγγραφέα, το “Nyos”, που κι αυτό ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερο μυθιστόρημα, βλέπω στον Δρόλια κάποιον που ανά διαστήματα θα μας δίνει βιβλία υψηλής ποιότητας, με άψογη γραφή, βάθος και την ευφρόσυνη ανάγνωση, όπως αρμόζει τόσο στην σοβαρή θεωρία όσο και στην καλή τέχνη.
Αλέξης Πανσέληνος, ο Αναγνώστης, 02/2022

Ο συγγραφέας διεισδύει με μία φρέσκια ματιά στην ανθρώπινη ψυχή και σκέψη, φανερώνοντας πολλά από αυτά που μπορεί κάποιος επιβάτης να σκέφτεται κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού. Όλες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες όπως το άγχος σχετικά με τα διαδικαστικά μιας πτήσης, τους συνεπιβάτες και τις ολιγόλεπτες ή πολύωρες συζητήσεις που διαρκούν όσο τα ταξίδια και οι φευγαλέες σχέσεις που δημιουργούνται μπορούν να παραλληλιστούν με τις σχέσεις των σύγχρονων ανθρώπων. Χάρη λοιπόν στην αμεσότητα του λόγου του συγγραφέα, τις γλαφυρές περιγραφές και τον συνεχόμενο ρυθμό αφήγησης οδηγούμαστε στο σημείο να σκεφτούμε πράγματα που ίσως μέχρι τώρα να μην το κάναμε. Εν ολίγοις, το βιβλίο "Ταξίδια με λάθος ανθρώπους" είναι ένα ιδιαίτερο κοινωνικό μυθιστόρημα με επίκεντρο τον σύγχρονο άνθρωπο και τις επιθυμίες του.
Κυριακή Γανίτη, Dominica Amat, 06/02/2022