ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Ο Αριστοτέλης Νικολαΐδης (1922-1996) γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και ο πατέρας του ήταν γιατρός. Στην Κατοχή, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, διώχτηκε και φυλακίστηκε μετά τα Δεκεμβριανά από τους Άγγλους. Απελευθερώθηκε με τη Βάρκιζα και υπηρέτησε τη θητεία του. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα με το ποίημα Μάθημα ανατομικής, το 1944, στο περιοδικό Φοιτητική Τέχνη. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με ειδίκευση στην ψυχιατρική. Το 1952 δημοσίευσε την πρώτη ποιητική συλλογή του, Διαβαθμίσεις, και το 1954 έφυγε να συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι. Επί μια εικοσαετία, θα ζήσει σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής, ασκώντας του επάγγελμα του ψυχιάτρου. Το 1966 ίδρυσε το Διεθνές Κέντρο Επιστημονικής Ορολογίας και Γλώσσας στην Αθήνα και στη λειτουργία του Κέντρου υπήρξε σημαντική η συνδρομή του αδελφού του, καθηγητή ψυχανάλυσης στη Γενεύη. Ως το 1969, γράφει μόνο ποίηση ή κείμενα για την ποίηση. Στη δικτατορία αυτοεξορίζεται και το 1969 δημοσιεύει στο Μόντρεαλ του Καναδά το πρώτο του μυθιστόρημα, Οι συνυπάρχοντες, το οποίο αργότερα θα μεταφερθεί στην τηλεόραση. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Γλωσσικού Ομίλου. Ασχολήθηκε επίσης με την επιστημονική αρθρογραφία και τη λογοτεχνία, συνεργαζόμενος με τις εφημερίδες Το Βήμα, Journal de Geneve, Gazette de Lausanne, Frankfurter Allgemeine, Τα Νέα και με πολλά περιοδικά (Ελεύθερα Γράμματα, Καινουργια Εποχή, Δοκιμασία, Τομές, Δώμα, Νέα Εστία, Διαβάζω, Λέξη, Δέντρο, κ.α.). Σημαντική είναι και η δοκιμιακή του συνεισφορά Η νεολεκτική και αφηρημένη ποίηση, Η ποιητική σκέψη και γλώσσα του Κώστα Αξελού, Ο τρόπος της γλώσσας και άλλες εγγραφές, και άλλακαι άλλα. Επίσης, μετέφρασε τα ποιήματα του Έλιοτ. Μεταυπερεαλιστής στην ποίησή του, ο Νικολαΐδης αναπτύσσει σε όλα του τα έργα έναν έντονα γλωσσοκεντρικό, οντολογικό προβληματισμό, τον οποίο διαχειρίζεται με τη συνεπικουρία της ψυχανάλυσης. Στο επίκεντρο του πεζογραφικού έργου του βρίσκεται η αγωνία του για το μέλλον του κόσμουκαι του ανθρώπου, μέσα στους κλυδωνισμούς της Ιστορίας. Το 1976 τιμήθηκε με το Α΄ κρατικό βραβείο μυθιστορήματος, για το έργο του Η εξαφάνιση. Πέθανε στην Αθήνα.

Από τον Κέδρο κυκλοφορούν τα εξής έργα του

πεζογραφία

Η εξαφάνιση. Μυθιστόρημα 1974

 

 

Οι συνυπάρχοντες. Μυθιστόρημα 1976

Ο κόσμος είναι άλλος. Διηγήματα και αφηγήσεις 1978 Εξαντλημένο

Εξορκίζοντας θάνατο. Μυθιστόρημα 1985

 

Ο ιερός μαστός 1987

Κάτω από τόσα βλέφαρα. Διαδοχικές ιστορίες 1992

O αιώνας τέλειωνε στην κόψη 1997

ποίηση

Η πείρα και η πυρά. Ποιήματα 1937 1977. Και άλλα κείμενα για την ποίηση και τη γλώσσα 1977

 

Προσωπική σημειολογία 1985

Ερωφάντα 1988

μεταφράσεις

ΕΛΙΟΤ, Τ.Σ.

Άπαντα τα ποιήματα. 1984